November 2016: Samen een dagje naar de sauna. Niet wetende wat ons nog te wachten staat.
De meeste mensen benutten tijdens een dagje sauna alle mogelijkheden en zien alle sauna’s van binnen. Wij niet. Wij zitten voornamelijk in de relaxruimte met een hapje en een drankje.
En zo ging het die dag ook. Terwijl wij in de relaxruimte zaten, kwam een vrouw ons vragen wat we wilden drinken. Het was duidelijk dat ze ons nog niet kende en om maar niet meteen op te vallen, startte ik met een verse jus. Op het naambordje dat ze droeg stond ‘Tess’. We hadden het samen nog nooit over kinderen gehad. Laat staan over namen. Toch zei Jos direct: “Wat een mooie naam voor een meisje”. Ook ik stemde in en zo belandde de naam Tess nietsvermoedend in het bakje. Tess is in the pocket, alhoewel dat toen niet zo belangrijk leek. Met deze naam waren we nog niet eens halverwege.
De zoektocht
Meisjesnamen lagen ons duidelijk beter dan jongensnamen. Gelukkig maar, denk ik nu. Ik ben bang dat Jos bij de aangifte ter plekke nog een naam had moeten bedenken als we drie jongens hadden gekregen. Waarschijnlijk had hij, op weg naar de aangifte, langs de weg nog wat inspiratie opgedaan. Het gevaar van een jongetje genaamd ‘Albert’ lag in dat geval zeker op de loer.
Al snel genoeg wisten we dat het Jos niet gelukt was een jongen te produceren.
Om onszelf een beetje op weg te helpen in het bedenken van drie meisjesnamen, hebben we de noodsprong gemaakt naar de Zwitsal-app. Hierbij zie je afzonderlijk van elkaar dezelfde namen voorbijkomen. Je kunt ze swipen of liken. Geef je een naam allebei een like, dan heb je een match. Welbekend van Tinder, maar dan met een iets ander doel. Zoals Tinder in veel gevallen niet werkt, was ook de Zwitsal-app geen succes.
Janne
Op een dag kwam Jos thuis met de naam ‘Janne’. Ik was blij verrast. Een redelijk simpele naam met een bijzonder tintje, zo zeiden we tegen elkaar. De match met de naam Tess was er ook, dus Janne had groen licht. Joepie, we zijn over de helft.
Gelukkig heb ik me nooit versproken en de namen van onze meiden niet vroegtijdig gedeeld. Wel heb ik me ooit versproken en verteld dat het om drie meisjes ging. Waar je jezelf meteen betrapt voelt, schonk de ander een nieuw wijntje in en vertelde over de verbouwing bij de buurman. Opgelucht dronk ik een slok van mijn non-alcoholische drankje en haalde diep adem. Mocht ze toen besloten hebben door te vragen dan was ik zeker betrapt. Ik bezit namelijk de handicap om niet te kunnen liegen.
Pip
Pip, onze derde en laatste naam. Een naam die ik al langer mooi vond, maar waar mannen vaak geen fan van zijn. Tenminste, dat was mijn gedachte. Ik weet nog dat ik de naam Pip noemde en de teleurstellende ‘Nee’ van Jos al had ingecalculeerd. En daar kwam uit geheel onverwachte hoek de ‘Ja’. Allebei waren we wederom enthousiast. We waren compleet! Tess, Janne en Pip: Dat ging het worden.
Het is maar goed dat we op tijd alle namen hadden verzameld. Je moet er toch niet aan denken dat er op de dag van de bevalling nog een naam mist en er eentje tijdelijk baby drie zal moeten heten.
De onthulling
Vanaf week 22 wisten wij in mijn buik al wie zich waar begaf. Tess die vooraan lag en bij een natuurlijke bevalling het eerste de wereld zou gaan zien. Pip die tijdens elke echo weer het kleinste was en Janne die zich links in mijn buik, precies tegen mijn ribbenkast, bevond. Ons geheim, ons tijdelijke geheim. Net als mama leven jullie blijkbaar niet graag met geheimen. Jullie wilde de namen zo snel als mogelijk met de wereld delen! En zo kwamen daar Tess, Janne en Pip op 7 september 2018 de wereld bewonderen. Net iets te vroeg, maar oh zo gewenst.
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Prachtig verhaal! En prachtige namen! Ik hou ervan❤️💋
Dankjewel! :-)