De verrassing

Ik had bedacht mijn huis op te gaan ruimen maar alle alternatieven zijn beter dan dat. “Nee, ik heb nog niets staan”, antwoord ik. We hebben elkaar de afgelopen twee weken regelmatig gezien en ik geniet van elk moment. 
“Dat is mooi, vind je het leuk om verrast te worden?” Vraagt hij.
Oh help, ik haat verrassingen. Ik wil altijd graag weten waar ik aan toe ben zodat ik me voor kan bereiden. Daarnaast kunnen verrassingen vanuit iemand die je nog niet goed kent behoorlijk tegenvallen.

Dadelijk bedenkt hij te gaan klimmen of naar een pretpark te gaan terwijl ik hoogte haat of hij neemt me mee naar een “all you can eat” restaurant waar je me helemaal niet blij mee maakt. Misschien heeft hij wel entreekaartjes voor de sauna, echt iets voor een man die meteen wil weten wat voor vlees hij in de kuip heeft. Maar ik weet het niet, ik kan het niet inschatten en ken Jos niet. Allemaal horrorscenario’s zie ik voorbij komen maar ik wil me ook niet laten kennen. Daarnaast bestaat de kans dat hij echt een wereld idee heeft bedacht.
“Lijkt me leuk”, zeg ik als een boer met kiespijn.
“Vind je het leuk als er een overnachting bij zit?” Vraagt hij met een glimlach. Ik probeer Jos uit te leggen dat een verrassing niet zo duur hoeft te zijn, maar hij stelt me gerust en zegt dat de kosten niet zo hoog zijn. Opnieuw slaat de angst toe. Dadelijk zit ik daar ongelukkig te wezen in een smerige bed and breakfast of heeft hij de kamer van een vriend geleend, waar ik helemaal niet op zit te wachten. Ik ben dan wel sowieso 48 uur samen met Jos en dat bevalt me wel. Wat maakt het dan toch uit waar je verblijft?

Ik probeer het los te laten maar mijn gedachten en fantasie gaan met me aan de haal. Dadelijk bedenkt hij te gaan zwemmen in Centerparcs. Een chloorwalm, krijsende kinderen en blauwe plekken van de wildwaterbaan. Of neemt hij me mee naar een horrorfilm in de bioscoop waar ze geen kussens hebben die ik voor mijn gezicht kan houden,  alhoewel ik niet weet of er misschien bij horrorfilms een uitzondering wordt gemaakt.

Met een stalen gezicht en een gemaakte glimlach stem ik toch toe.

Vandaag is het maandag en zaterdag is het dan zover, ons eerste uitstapje. Ik moet dus nog 5 nachten in onzekerheid zitten, echt niets voor mij. Er gaan allerlei gedachten door mijn hoofd maar ben het meeste bang voor een gruwelijke tegenvaller. Heb ik eindelijk iemand gevonden waarmee ik echt kan lachen en wordt het dadelijk in één klap verpest door een uitje! Het zit me niet lekker en eigenlijk wil ik gewoon graag weten waar we naartoe gaan.

Vanavond zie ik hem weer. Ik kijk er al de hele dag naar uit en zou het liefste de hele dag lopen huppelen van blijdschap. Ik bulk van de energie alhoewel slapen niet super goed gaat de laatste week. Ik neem mezelf voor het vanavond toch nog maar eens te bespreken. En zo ging het ook. Ik belde aan bij het huis van Jos. Mijn parfumwalm staat recht achter me en ik heb een fles wijn in mijn hand. Vanavond hebben we wederom bij Jos afgesproken dus ik vind het wel zo netjes zijn wijnvoorraad even aan te vullen. Met een big smile maakt hij de deur open. Hij trekt zijn shirt recht en de spaghetti lucht komt me tegemoet, duidelijk iemand die wel kookt. Ik twijfel even of ik hem een kus geef maar voordat het antwoord in mijn hoofd arriveert heb ik al een kus op mijn wang te pakken.

“Ga lekker zitten” geeft Jos aan. De kaarsjes branden waardoor het huis meteen gezellig kijkt. Ik strijk mijn broek recht en kijk de kamer rond. “Wat wil je drinken” vraagt Jos vanuit de keuken. Ik verlang naar wijn en aangezien ik niet kan liegen antwoord ik: “een wijntje graag”. “Gezellig, dan neem ik ook een wijntje” komt er vanuit de keuken. 
Zal ik maar meteen met de deur in huis vallen? Dat maakt de avond voor mij nog relaxter. 
“Even over komend weekend, Jos” zeg ik nadat ons gesprek zo goed als eindigt. Ik neem een slok van mijn wijn en vraag: “kun je een tipje van de sluier oplichten?” Tegen al mijn verwachtingen in zegt hij: “Ik kom bij jou zitten dan laat ik het je zien, ik ben benieuwd wat je ervan vindt”. Vol verbazing lach ik en zeg “oh leuk, ben zo benieuwd”. Tegelijkertijd weet ik ook dat dit het moment van de waarheid gaat zijn. Een leven lang samen of hard weg rennen vol liefdesverdriet. Jos komt naast me zitten en geeft aan dat hij iets leuks zocht maar niet al te duur. Mijn hart bonst in mijn keel. “Dat snap ik helemaal” zeg ik zo cool mogelijk. Hij opent zijn telefoon waar een kleurige pipowagen op verschijnt. “We verblijven op een camping in Amsterdam, vlakbij de stad, in een pipowagen” zegt hij. Hij kijkt me aan zoekende naar mijn reactie. De tranen springen in mijn ogen. Man naar mijn hart! “Super leuk” zeg ik, terwijl ik hem een kus op zijn wang geef. Zullen we meteen vertrekken?