Iets waar je tegenop ziet als je weet dat er een drieling op komst is. De angst dat iedereen wakker wordt. Dat één van de drie een huilbaby is of slapen gewoon niet hun hobby blijkt te zijn.
Dinsdagnacht 03:00 uur. Ik ben net met een cocktail op een onbewoond eiland beland. Liggend op mijn strandbedje neem ik mijn eerste slok. Een schijf verse ananas hangt te balanceren op mijn glas en in de verte loopt een baywatch rood broekje te shinen. Mijn droom wordt woest verstoord.
Ik hoop dat ik op de achtergrond een tropisch dier hoor maar in werkelijkheid hoor ik één van onze meiden hard huilen.
Ik schiet meer dan wakker en wrijf een kilo slaap uit mijn ogen. Jos staat blijkbaar nog wel ergens met zijn cocktail in zijn hand. Ik kijk jaloers naar zijn diepe slaap en heb de neiging zijn coctail af te pakken en hem het huilende geluid te laten horen. Ik weet dat dat niet eerlijk is dus ik hou me in.
Het geluid wordt steeds iets minder aangenaam
Beetje jammer dat ik het geluid niet meer kan negeren. Ik hoop nog dat het Janne is die haar knuffel in het donker kwijt is. Ik check de camera van de babyfoon en zie helaas Janne huilend met een knuffel in haar hand rechtop in bed zitten. Het geluid wordt steeds iets minder aangenaam. Met lichte irritatie trek ik mijn badjas aan en sluip richting de slaapkamer van onze meisjes. Onderweg sleep ik met mijn teen nog nog een verdwaalde wasmand mee.
Ik hoor vanuit de slaapkamer dat inmiddels ook Pip een huilende toon heeft ingezet. Ik ben te laat. Te laat met Janne uit haar bed tillen zodat de rest doorslaapt.
De meiden slapen op één kamer. Dit is een bewuste keuze, al kan ik nu niet begrijpen dat we dit een goed plan vonden. Ze zijn hun hele leven dichtbij elkaar geweest. Ze voelen en horen elkaar waardoor we besloten dit niet te gaan doorbreken.
De verbouwing
Na onze verbouwing is de derde slaapkamer in gebruik als waskamer ( lees: kantoor) en de tweede slaapkamer zit in de metamorfose. Een kille kamer met verstofte sportatributen en een bult oude kleding. Niet iets wat echt een kinderkamer te noemen valt.
Drie nachten lang krijg ik niet de kans ook maar één slok van mijn cocktail te nemen en is meneer baywatch in geen velden of wegen te bekennen. De maat is vol. Mijn wallen hangen op mijn knieën en Jos loopt erbij alsof hij voor de derde keer opa is geworden. Dit kan zo niet langer. Helaas is het niet mogelijk hierover met de kinderen in gesprek te gaan. Hoezeer het ook tegen mijn gevoel ingaat onze meiden gaan tijdelijk uit elkaar.
Misschien voor een periode maar wie weet voor altijd.
Janne gaat de komende tijd boven slapen. Om mijn schuldgevoel lichtelijk te verminderen zijn we tijdens de kerstvakantie samen aan de slag gegaan. Het allermooiste behang hebben we besteld op gekopbehang.nl
Ik lieg er niet om als ik er uren naar kan kijken. Laat ik hier een stoel neerzetten en mijn coctail in alle rust achterover gieten. Goed plan Sientje!
En Janne…..? Oké we wachten nog heel even met je apart leggen want na drie nachten ging het vannacht eindelijk weer beter.
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Wat een ontzettend mooi en puur verhaal! Met tranen in mijn ogen gelezen! Wat ben jij met de meiden en met Jos een topper!
Ik ga me snel inschrijven voor de nieuwsbrief, dit wil toch niemand missen. Prachtig Sientje💋
Dankjewel!
Prachtig!
Wat schrijf/vertel je mooi. Je gevoelens zijn zo herkenbaar.
Succes met je site 😘
Dankjewel!
Echt wat mooi geschreven,en respect voor jullie
Dankjewel! Leuk dat je meeleest!
Heel erg lief en zo herkenbaar die gevoelens van houden van, zeker de eerste onzekere dagen. Wat heb je dat mooi verwoord. Wat zijn jullie als ouders kanjers, uitsluitend vrolijk lachende meiden op Instagram. Wat een feest, ( al zal het ook weleens anders zijn) Respect
Fijn om mee te lezen in je blog.
Dankjewel Ine,
Voor veel ouders waarbij de kinderen een spannende start hebben gemaakt waarschijnlijk herkenbaar. Ook voor ouders waarbij alles goed verloopt is het nieuw en onbekend. Leuk dat je altijd meeleest. Het is erg gezellig maar zeker ook hard werken. Gelukkig zijn we een goed team!
wat een leuke verhalen heel veel succes met je site
Dankjewel! :-)
Wat een mooie blog Sientje. Zo herkenbaar! In het ziekenhuis werd mij verteld, ga drielingmoeder_sientje maar eens volgen, dan kan je een klein beetje kijken wat je te wachten staat. En nu je eigen website! Wat geweldig! Ook in deze blog herken ik mezelf. Goed geschreven!
Wat leuk dat ze dat in het ziekenhuis geadviseerd hebben!
Dankjewel. Fijn dat je herkenning vindt.
Het is niet zoals je het wenst maar als het zo loopt is het fijn de verhalen van een ander te herkennen.
bedankt voor je reactie.