Nee begon toch bij twee?
De nee/mij-fase, we hebben er allemaal denk ik al weleens van gehoord, maar zover ik wist begon die fase pas bij twee en niet bij anderhalf.
Ik had mij er nog niet echt op voorbereid dat deze fase bij ons al zo snel zou komen en mag ik van geluk spreken dat ze niet alle drie tegelijk aan deze fase zijn begonnen.
Drie kleine peutertjes die de hele dag alleen maar met ”NEE” of ”MIJN” antwoorden lijkt me op zijn zachts gezegd, zeeeeer intens.
Zo gaat dat dus….
Inmiddels vliegen de woordjes ‘nee’ en ‘mijn’ alweer een maandje door ons huis maar kan ik er nog niet helemaal aan wennen. En dan te bedenken dat de andere twee meiden snel zullen volgen. HELL NO.
Ik neem je even mee in mijn dagelijkse, zeer interessante gesprekjes met Mika.
- Mika wil je een beetje water? Mika: NEE ( toch drinkt ze er wel van).
- Mika ik ga nog een broodje pindakaas voor je maken. Mika: NEE ( eet haar 3e broodje helemaal op).
- Kijk eens Mika, we gaan even je jas en schoenen aandoen want we gaan naar oma. Mika: neeeeee.
- Mika geef die knuffel eens gauw terug aan je zus! NEEEE MIJN.
Een eigen karaktertje dat zich langzaam ontwikkelt is leuk en frustrerend tegelijk.
Maar wat ze nu echt bedoelen?
Wat ik zo grappig vind aan deze fase is dat “nee” tegenwoordig ook “ja” kan betekenen en “mijn” kan net zo goed betekenen dat Mika het eigenlijk graag met je wil delen. Er is nog geen hoogte van te krijgen. Wat ze echt bedoelt weet ik dus nog niet zo goed en zij zelf heeft denk ik ook nog niet zo goed door wat ze precies wil. Een heuse uitdaging dus.
Mika is een behoorlijke babbelaar, niet alles kun je écht verstaan maar gewoon slap tegen je aan kwebbelen is zij enorm goed in. Tot een maand geleden was haar gekwebbel altijd heel vrolijk, maar nu die heerlijke nee-fase is aangebroken is haar toon anders en haar gezicht spreekt boekdelen. Geen idee van wie ze dat heeft hoor, vast van Alex.. haha ;-).
Een belangrijke fase
Toen deze fase begon ben ik op onderzoek uitgegaan, ik ben erover gaan lezen en ik heb ontdekt dat dit een belangrijke fase voor je kindje is. Door ‘nee’ te zeggen leert je minipuber haar eigen grenzen aan te geven. Het laat ook zien dat ze zich veilig voelt bij mij. Zij voelt genoeg vertrouwen dat wij als haar ouders, ondanks haar gedrag, van haar blijven houden. Best ook een beetje schattig dus die nee-fase.
Al hoop ik niet dat ze er te lang in blijft hangen, want vrolijke kwebbelkous Mika is veeeel gezelliger.
Oh ja, nog een fijne tip voor mijzelf en misschien ook voor jou: zeg zelf eens wat vaker ja!
Blijken die kleine peuterpubers goed op te gaan. Scheelt weer voor als ze straks alle drie ‘nee’ roepend door de kamer gaan. Schreeuw ik gewoon keihard ‘ja’ terug. Blijkt helemaal ”verantwoord”, gewoon doen dus!
Ik ben benieuwd hoe onze dagen dan verlopen, als ik overal ja op ga zeggen. Een leuke uitdaging lijkt mij? PAPA, PAPA ( dat ben ik, mama kennen ze niet ) die, die.. al wijzend naar de cola. Ja hoor kind, helemaal goed. Papa “die”, wijzend naar chocolade. Ja kind neem maar lekker. Geintje natuurlijk.
Adem in, adem uit en voor ik het weet is ook deze fase weer voorbij. We gaan er eerst nog even twee keer extra doorheen maar hé, that’s the triplet life! Meer triplet life volgen van mij? Klik dan hier!
Liefs,
Graziëlla
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Geef een reactie