Eén maart 2001 werden mijn zus en ik vier jaar.
Samen gingen we starten in de kleuterklas. Ik was een meisje dat graag bij haar zus in de buurt wilde blijven, terwijl mijn zus graag samenspeelde met andere kinderen.
Ook was ik graag dichtbij de juffrouw. Hier voelde ik me veilig. Ik was stiller dan mijn zus en het liefst speelde ik met poppen of was ik aan het tekenen. Mijn zus was avontuurlijk, klom in bomen en speelde liever in de zandbak.
Toen er op school een extra kleuterklas werd gestart werden mijn zus en ik gescheiden. Ik vond dit lastig maar het was beter. Ik ontwikkelde me beter, speelde meer met anderen kinderen en kroop langzaam uit mijn schulp.
Wel was ik erg speels voor mijn leeftijd. Ik was nog niet toe aan groep drie waardoor ik nog een jaar langer in de kleuterklas bleef. Ik dacht alleen maar “ nog een jaar langer spelen”.
De gevolgen van mijn lange ziekenhuisperiode
Op school volgde ik logopedie en fysiotherapie. Ik kreeg extra gymles van de leraar. We oefende vooral balans, het gooien, hinkelen en het huppelen. Dit was het gevolg van mijn lange ziekenhuisperiode. Mijn ouders merkte dat ook zwemmen lastig was voor mij. De afspraak bij ons thuis was dat je na je zwemdiploma een sport mocht kiezen. Inmiddels had mijn zus haar ABC diploma. Ze koos voor judo en nadat ik een keer was komen kijken en het erg leuk vond, mocht ik ook lid worden. Op de judo ging het super goed. Ik deed veel mee aan wedstrijdjes en won regelmatig een prijs. Ik was erg klein en tenger en deed mee in de groep van minder dan 21 kilo.
De judo maakte een groot verschil in mijn motorische ontwikkeling. Ik groeide enorm waardoor ik mijn ABC diploma’s binnen twee en een half jaar had behaald. Dit was zonder de judo nooit gelukt. Daarnaast zorgde deze sport ervoor dat ik zekerder werd van mezelf en meer weerbaar. Ik had veel vriendinnetjes in de klas en had veel speelafspraakjes, net als mijn tweelingzus.
De schoolvakken
Ik leerde schrijven, lezen en rekenen. Al was dat laatste wat lastiger omdat ik wat inzicht miste. Taal, spelling en lezen vond ik leuk. Waarschijnlijk ook omdat ik hier beter in was. Ook muziek, gym en het schrijven van verhalen vond ik erg leuk en was favoriet bij mij. Ondanks dat ik rekenen moeilijk vond was ik wel goed in de tafeltjes.
Mijn zus die een groep hoger zat dan ik hielp me regelmatig met school.
Faalangst
Ik bleef een klein meisje en groeide nauwelijks. Ik kreeg groeihormonen waardoor mijn pubertijd op gang kwam.
Mijn perfectionisme stond me in de weg en maakte me onzeker. Ik wilde op school gaan voor een tien en was niet snel tevreden. Dit werd zo erg dat ik alles om me heen belangrijk vond, behalve mezelf.
Na de afname van een toets in groep 7 werd ernstige faalangst geconstateerd. Hiervoor heb ik in groep 8 faalangst training gekregen. Deze training heeft me goed gedaan. Ook mijn judo successen en de vele prijzen zorgde ervoor dat mijn zelfvertrouwen groeide. Ik sloot de basisschool hierdoor op een goede manier af.
Het voortgezet onderwijs
Helaas was de start op het voortgezet onderwijs pittig. Ik werd veel gepest waardoor ik weer onzeker werd. Ik kroop steeds meer in mijn schulp, voelde me alleen en was verdrietig.
Mijn zus nam het op school altijd voor me op maar ik had het zwaar. De gevolgen van mijn vroeggeboorte kwamen steeds meer aan het licht.
Ik kon moeilijk dingen loslaten en was zwaar op de hand. Dit maakte het voor mij niet makkelijk.
Mijn zus studeerde inmiddels verpleegkunde en ik zakte net voor mijn eindexamen. Ze gaf aan het oneerlijk te vinden omdat zij er minder voor hoefde te doen. Ik deed mijn best maar helaas was dat niet voldoende. De tegenslagen stapelde zich op en ik stopte het weg. Het lukte me niet alles een plekje te geven en te verwerken. Na deze tegenslagen ontstonden mijn psychische problemen. Kortom een pittige periode waar ik in mijn volgende blog op terug zal komen.
Liefs Meintje
Ik zou het leuk vinden als jullie mij volgen
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Geef een reactie