Zodra mijn kinderen interesse beginnen te tonen voor mijn wc bezoek weet ik dat het moment is gekomen. De zindelijkheidstraining!
En JA dat moment heb ik bij de tweeling een tikkeltje uitgesteld. Ik had inmiddels al wat ervaring en wist dat het zindelijk maken van een peuter een tijdrovende klus is, dus voor een tweeling een dubbele uitdaging. Gelukkig was de tweeling nog geen vier en de zomer in aantocht. Een ideaal moment om te beginnen aan deze klus.
Potje met limonade
Aangezien de moderne luiers van tegenwoordig er voor zorgen dat peuters niet voelen dat ze plassen begonnen we met het uittrekken van en vervangen door ondergoed. Twee mooie potjes in het zicht en kannen limonade op de tafel. Aangemoedigd met het vooruitzicht van een afzichtelijke Frozen jurk zaten de dames om de minuut op de pot om er een druppel uit te persen.
Het liefst bleef ik hun volledige trainingsperiode overdag lekker thuis. Want zoals het potje thuis plast, plast het nergens. En moest ik nou onverwachts toch nog onderweg dan stippelde ik zorgvuldig een route uit langs alle mogelijke openbare plas gelegenheden en stopte schone kleding in de tas.
Onmogelijke momenten
De eerste keer zonder luier de deur uit, was doodeng. En hoe hard ik ook probeerde het niet te doen, je gaat toch om de tien minuten vragen of ze niet misschien een heel klein beetje moesten plassen. Dat hoeven ze dus nooit. Pas als ik ver genoeg verwijderd was van een openbare wc en midden in een drukke winkel in de eindeloze rij stond was volgens mijn tweeling het ideale moment. En hoe ik ook probeer het moment nog wat te rekken, het was altijd te laat. Tegen de tijd dat ik een dweil bij het personeel had geregeld waren er al meerdere mensen door de enorme plas geglibberd en stond het schaamrood mij op de kaken.
Kaplaarzen
Schattige leren schoentjes die ik werkelijk nooit meer schoon kreeg en dweilen tot ik er bij neerviel werden dagelijkse kost. Gelukkig bleek een paar kaplaarzen de oplossing. Ik goot ze leeg, deed ze even onder de kraan en klaar. Na drie weken potten gingen we over naar stap twee. De wc. Die plas hadden we al snel onder de knie, maar de poep bleek een behoorlijke uitdaging. Waar de een weigerde om los te laten was de ander niet van de wc af te slaan en toonde ons met trots haar geproduceerde kleiwerk.
Het diploma
Hadden wij even mazzel met een reserve exemplaar. In dit geval is dus die eeuwige eindeloze tweelingen strijd een geschenk uit de hemel. Want hoezo kon haar tweeling zus het wel en zij nog niet? Na een aantal dagen was daardoor ook nummer twee trotse eigenaar van een heus poepdiploma. Wat een overwinning. Ik had mijn tweeling zindelijk. En uiteindelijk toch nog in een poep en een scheet zullen we maar zeggen……
Wil je onze verhalen graag volgen? http://www.instagram.com/mammavanzeven
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Geef een reactie