Mijn ervaring en verhaal van 0 tot 4 jaar als eeneiige tweeling
Mijn naam is Meintje ik ben 22 jaar en kom uit een klein dorpje in de kop van Noord-Holland.
Ik ben twee minuten jonger dan mijn eeneiige tweelingzus.
Qua uiterlijk lijk ik erg op mijn zus maar ons innerlijk en leven is totaal anders.
Ik houd erg van schrijven. Veel van mijn verhalen en gedichten gaan over mijn turbulente leven.
Inmiddels ben ik bezig met het schrijven van mijn eerste boek. Mijn hobby’s zijn shoppen en muziek luisteren .
Ik zal hier gaan schrijven over mijn ervaring als tweeling.
Na 7 maanden mocht ik eindelijk naar huis
Wij werden geboren na precies 31 weken zwangerschap op 1 maart 1997. Een eeneiige meisjestweeling ik kreeg de naam Meintje en werd geboren met 31 cm en 743 gram. Mijn tweelingzus mocht na drie weken al het ziekenhuis verlaten. 
Zij had vanaf het begin geen complicaties kon na die drie weken zelf ademen en drinken en mocht dus naar huis. Helaas was dat bij mij niet het geval. Ik kreeg na drie weken een hersenbloeding waarvan de gevolgen pas op latere leeftijd zichtbaar zouden worden. Ook heb ik uiteindelijk twee jaar lang sondevoeding gehad omdat mijn slikreflex niet aanwezig was. Vanaf mijn geboorte heb ik ademhalingsproblemen gehad en daarnaast kreeg ik een maagbloeding. Alles bij elkaar zorgde dit voor 7 maanden neonatologie (intensive care voor baby’s) in het VU medisch centrum in Amsterdam en de 3 maanden in het ziekenhuis in Den Helder. Terwijl ik in het ziekenhuis lag ontwikkelde mijn zus zich als ieder ander kind. De vroeggeboorte was bij haar niet zichtbaar. Ik lag nog steeds te vechten voor mijn leven terwijl de wereld doorging. Uiteindelijk na 7 maanden mocht ik naar huis met sonde en ademhalingsondersteuning. Ook hadden mijn ouders nog de zorg voor mijn zus. Dit was voor hen en voor mij een heftige periode.
Ik hing heel erg aan mijn eeneiige tweelingzus
Toen ik twee jaar was kreeg ik eettherapie in het Willemina kinder ziekenhuis Normaal” duurt dit 10 dagen maar bij mij ruim vier keer zo lang. Nadat de eettherapie achter de rug was en ik “gewoon” at gingen ik en mijn zus samen naar de peuterspeelzaal. Terwijl mijn zus met veel anderen kinderen speelde hing ik heel erg aan mijn zus. Mijn ontwikkeling liep +- 7 maanden achter in vergelijking met voldragen kinderen. Vanaf 2,5 jaar kon ik goed praten maar had wel een lagere woordenschat dan leeftijdsgenootjes. Ik was echt een “meisje” meisje in deze tijd. Prinsessen en poppen waren alles voor mij en ik speelde graag met barbies. Mijn zus daarentegen speelde vaker met auto’s en was wat stoerder en pittiger dan ik.
Vooral mijn cognitieve en motorische ontwikkeling hadden een grote achterstand ten opzichte van mijn zus.
Hoe jong ik ook was, ik merkte al vrij snel dat ik “anders “ was dan mijn zus.
In mijn doen en laten maar ook in mijn denkwijze. Ik dacht op jonge leeftijd al veel na en had veel fantasie. Alles moest verlopen volgens plan en mijn gedachten. Mijn zus daarentegen was impulsief. Ik voelde me altijd het kleine zusje. Letterlijk en figuurlijk. Ze voelde voor mij als mijn tweede moeder. Ze corrigeerde mij als ik iets deed wat niet mocht. Hierdoor vond ik grenzen ervaren en aangeven erg lastig op jonge leeftijd. Als ik met een kind aan het spelen was en eigenlijk geen zin meer had, ging ik door omdat ik het anders zielig vond. Mijn zus was iemand die dat wel goed kon aangeven. Dag in dag uit zag ik hoe mijn zus met alles als eerste was en het haar makkelijk af leek te gaan. Zij kon al fietsen voor wij naar de basisschool gingen. Ze kon hard rennen en was in alles beter dan dat ik was. Hierdoor was ik erg onzeker.
Ik was Meintje, dat meisje met die volle rugzak en niet goed wist wat ze daarmee moest. Ook emoties vond ik als klein kind erg lastig. Ik wist me geen houding te geven als ik verdrietig was en voelde mij schuldig als er ruzie was. Ik was een gesloten meisje die veel op zichzelf betrok.
Wat kunnen jullie in mijn blogs verwachten?
Ik zal gaan schrijven over hoe ik mijn leven als eeneiige tweeling ervaar. De mooie dingen zullen aan bod komen maar ook mijn worstelingen en moeilijkheden als jongste van een eeneiige tweeling. Mijn levenservaring, tips en levenslessen die ik in mijn korte leven heb meegemaakt en opgedaan. Omdat mijn zus en ik totaal anders zijn en veel op een andere manier bekijken en oplossen zullen er ook wat persoonlijke dingen aan bod komen. Je kunt hierbij denken aan het verliezen van onze moeder, mijn psychische problemen en mijn toekomstdoelen als tweeling.
Mocht je meer over mij willen lezen dan kun je me volgen op:
http://www.instagram.com/mein_tje/
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Geef een reactie