Op 8 oktober, (de verjaardag van mijn man) moest ik in de vroege ochtend nodig naar de toilet.
Volgende week zouden we pas definitief mogen testen van de fertiliteitsarts.
Zij is een gespecialiseerd is vruchtbaarheidsproblemen en helpt stellen waarbij zwanger worden
niet gaat zoals gehoopt.
Maar hoe leuk zou het zijn als ik mijn man het mooiste cadeau kon geven.
Omdat we de afgelopen tijd toch al heel wat testen versleten hebben, kon deze er ook nog wel bij.
In de vroege ochtend toch alvast een test gedaan. Erg ongemakkelijk want we woonden op dat moment een paar maanden bij mijn
schoonouders i.v.m. onze verhuizing, maar dat terzijde.
Enkele minuten later durfde ik op de test te kijken.. en als ik hem goed draaide, en mijn slaap nogmaals uit mijn ogen wreef, leek het toch
echt alsof er een ieniemienie heel dun streepje stond. En na al mijn speurwerk op het internet wist ik dat als er een streep stond, hoe dik of dun ook, dat dit betekende dat ik zwanger was!!
Mijn man wakker gemaakt en nog voordat hij zijn ogen open had kreeg hij de test onder zijn neus geduwd.
“ohja, gefeliciteerd schat” Maar kijk eens… zie jij dat streepje ook?
Als we hem onder ons nachtlampje houden en goed kijken dan zien we inderdaad allebei een dun streepje.
Zou het dan toch eindelijk!? Zou ik mijn man eindelijk het mooiste cadeau ooit geven!?
Omdat de streep zo dun is, hebben we de week die volgde elke dag een test gedaan en de streep werd steeds beter zichtbaar.
Een paar dagen later hadden we dan eindelijk een knaltest.
Omdat ik het nog steeds niet kon geloven hebben we ook nog een test gedaan met weken indicatie en toen daarop stond: Zwanger 1-2 weken, geloofde ik het pas echt.
WIJ ZIJN ZWANGER!
Onze ouders en schoonouders al snel daarna ingelicht, wat waren zij blij voor ons!
Maar tevens kwam ook de onzekerheid om de hoek, gaat alles goed? Ik voel nog niks!
De weken totdat we eindelijk weer naar het ziekenhuis mochten voor een echo leken voorbij te kruipen.
Daar zien we een tweede hartje kloppen
Eén keer hebben we nog tegen elkaar gezegd, de kans dat we een meerling krijgen is wel vergroot.
Dit bleek ook uit de laatste echo bij de fertiliteitsarts toen we zagen dat er 2 eitjes groot genoeg voor een eisprong waren.
Maar de test gaf aan dat we zwanger waren en dat was het enige waar wij aan konden denken.
Toen daar eindelijk de dag was dat we onze allereerste echo van ons kindje zouden hebben, nam de spanning flink toe.
Zouden we al een kloppend hartje kunnen zien? Nog steeds voelde ik me niets anders dan voorheen en dit zorgde voor een flinke spanning.
Eindelijk de echo, de fertiliteitsarts waarschuwde ons nog dat het nog niet zeker was dat we duidelijk een hartje zouden zien kloppen wegens de prille zwangerschap.
De echo werd gemaakt en de fertiliteitsarts zei “Kijk daar klopt een hartje!”. De tranen rolde over mijn wangen.
Maar ineens hoorde we haar zeggen “Kijk, daar zien we nog een hartje kloppen! Gefeliciteerd jullie krijgen een tweeling”
Mijn man en ik keken elkaar even aan, onze blikken zeiden niet veel en lieten dit nieuws op ons inwerken.
Even met de fertiliteitsarts aan tafel en er werd ons gezegd dat we de afspraak bij de verloskundige af moesten zeggen en dat we onder controle van het ziekenhuis blijven
i.v.m. een tweeling zwangerschap.
Daarna liepen we samen naar buiten, hand in hand, en twee kloppende hartjes in mijn buik!
Pas in de auto keken we elkaar weer aan en zeiden we “Dit hadden we niet verwacht” Maar ergens wisten we dat de kans op een tweeling sterk vergroot zou zijn.
“Waarom staat dit niet meteen op een zwangerschapstest” zei mijn man.
Dit zou inderdaad een goede uitvinding zijn
Weer werden de (schoon)ouders snel op de hoogte gebracht met een nieuws dat ze niet 1 maar 2 kleinkinderen erbij krijgen!
Ook bij hun was de verbazing groot. Maar wat zijn ze blij met dit nieuws.
Nu hopen dat alles goed blijft gaan, dit was wat er steeds door mijn hoofd spookt.
Ook mijn zus en schoonzus werden al snel op de hoogte gebracht van het nieuws dat wij in verwachting zijn van niet 1 kindje maar van 2 kindjes.
De aankondiging stond klaar
Met het nieuws dat we zwanger zijn van een tweeling nog vers op ons netvlies, want de echo foto’s werden toch wel dagelijks bekeken om het echt te geloven.
Wat daar enkele dagen later onze verhuisdag. Spannend, want het feit dat we de afgelopen maanden vaak gehoopt hebben dat we een gezin mochten gaan vormen in ons nieuwe huis werd nu werkelijkheid!
Wij wisten al welke kamer gereed gemaakt zou worden voor de komst van de tweeling. Maar omdat onze omgeving nog niks wist van onze zwangerschap, werd deze kamer voor nu nog de logeerkamer genoemd.
Vanaf de verhuisdag begon ik me steeds minder fit te voelen. De vermoeidheid nam toe en de misselijkheid ook. ’s Morgens was de toilet mijn beste vriend, en als ik niet rustig aan deed dan was de misselijkheid de hele dag aanwezig.
Enkele weken later, het huis was geschilderd en ingericht met onze nieuwe meubels. We hadden een house warming gepland voor onze familie en vrienden.
Dat weekend zouden we 11 weken zwanger zijn. Wat ons betreft was dit
een mooie tijd om onze zwangerschap aan te kondigen. Op de ‘logeerkamer’ werden wat baby spulletjes neer gezet, 2 grote knuffelberen, de echo foto én een bordje met de tekst “TWINS EXPECTED”.
We gaan vooral genieten
Gedurende de dag kwamen de families en vrienden binnen gelopen om ons nieuwe huis te bewonderen. Niets vermoedend namen wij ze mee met een rondleiding door onze nieuwe woning.
Tot het moment dat de deur van de logeerkamer open ging was het een normale rondleiding in een huis. De reacties van familie en vrienden waren geweldig! De één zag de aankondiging meteen, en de ander moest alles eerst
goed bekijken en lezen. Deze dag was geweldig en zal ons altijd bij blijven.
Vanaf het moment dat onze omgeving van onze zwangerschap op de hoogte was, was het nieuws bij ons ook aardig geland en konden we er vooral van genieten.
Ondanks dat we ook nog veel vragen hebben, “hoe gaan we dit allemaal voor elkaar krijgen met 2 kindjes op komst?” “Wat moet er allemaal geregeld worden?”
Iedereen zegt tegen ons dat het allemaal goed gaat komen, daar vertrouwen we dan maar op en voor nu gaan we eerst genieten!
Vind jij het leuk ons verhaal te volgen? Dan kan dat via https://www.instagram.com/loesvboxmeer.derckx/
Liefs Loes
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Mooi Loes en het word alleen maar mooier!!
Ik blijf je volgen, hier en in real life😉