Het buurmeisje riep vanmiddag door het tuinhek; ‘Drieling! Zijn jullie daar?!’
‘Dat zijn wij!’ Riepen de meisjes in koor! ‘Want wij zijn met drie!’
Dat inzicht, dat ze drieling zijn, kwam nog niet zo lang geleden. Teisje zag het. In de Ikea notabene, waar we veelvuldig werden bevraagd over hun drielingschap. Je wordt nu eenmaal op de ene plek vaker aangesproken op je eigenaardigheden dan op de andere. De meisjes hadden zich verheugd op een duik in de ballenbak. En ik op 5 minuutjes mijn handen vrij om een lamp uit te zoeken. Maar nee, Teisje was geen 95cm, de vereiste lengte om die duik te mogen nemen, maar slechts 94. En zonder Teisje hadden de andere twee er ook geen zin in. Dus hop! Met drie peuters de Ikea door!
Rondje Ikea
En daar liepen we, op zoek naar een lamp, terwijl elke bank die we tegen kwamen geprobeerd moest worden en elk bed besprongen. En wist je dat er op elke hoek in de Ikea een grote mand met knuffels staat? Om zomaar op een onbewaakt moment mee te nemen, denk ik. Zo werkte het in ieder geval bij ons. Binnen de kortste keren werden we vergezeld door 3 pandaberen, een levensgrote olifant, een haai en een varken. Een zoveelste aardige mevrouw op leeftijd bekeek het tafereel en checkte even of zij echt een drieling waren. En ik zag het gebeuren. Teisje keek van die mevrouw naar mij en weer terug. Het kwartje viel.
Het besef
Later die dag kwam ze erop terug. ‘Mama, zijn wij een drieling?’ De andere twee kregen het ook in de gaten. En zo werd er een tijdje af en aan onderzocht hoe dat eigenlijk zit, drieling zijn. Wie zat er dan waar in de buik? Dat werd graag nog eens nagespeeld, onder mijn trui. ‘Zijn jullie dan een tweeling?’ werd JB en mij gevraagd. ‘En opa en oma?’ En bij zwangere vrouwen werd gecheckt hoeveel baby’s er dan in díe buiken zaten. Te pas en te onpas horen wij nu dat we een eenling zijn. En zo is het.
Drie eenlingen
Ik zie de voordelen wel van met z’n drietjes zijn. Altijd een maatje bij de hand. Een partner in crime op boeven pad. Aan een half woord genoeg en spel dat werkelijk niemand anders volgt, behalve zij.
Toch zie ik ze ook graag als drie eenlingen die ‘toevallig’ tegelijkertijd in mijn buik zaten. Natuurlijk met dat magische lijntje, maar ook drie wezentjes die zelf op zoek mogen naar hun eigen unieke ik. Want uniek zijn ze! Elk hebben ze hun eigen ontwikkeling, interesses en behoeftes. De een speelt heel graag soms eens even alleen, in haar eigen cocon, met haar eigen verhaal. De ander volgt mij het liefst de hele dag en helpt mij bij al mijn bezigheden. En de derde vraagt je het hemd van het lijf over alles wat ze ziet, hoort, voelt en ervaart. Ook boosheid en verdriet beleven ze op eigen wijze.
Teisje-dag
En hoe graag begeleiden wij ze elk op hun eigen manier. Want verschillende karakters vragen om verschillende benaderingen. Dat blijft een uitdaging en soms slaan we de plank behoorlijk mis. Gelukkig zijn ze alle drie fantastisch goed in ons spiegelen en leren wij zo hoe wij onze benadering kunnen aanpassen en afstemmen.
Dus kom nu maar op met die verschillen! En laten we ze vieren! Alle drie onze meisjes hebben een eigen zondag in het jaar dat van hen is. En vandaag is het Teisje-Dag. Dit prachtige meisje! Ze is scherp, lief, boevig en intens. Zij mag kiezen wat we gaan doen (fietsen naar de paardjes) en wat we eten (pasta met rode saus).
En op de achtergrond ontpoppen haar zusjes zich tot ware verwenners. Met cadeaus, croissants bij het ontbijt, trotse blikken en een versierde stoel.
En zo vieren zij dat feestje voor 1, samen met z’n drietjes.
Wil je de verhalen van deze leuke blogmoeder volgen? http://www.instagram.com/momomaaikesdrieling
Mis niets!
Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang alle nieuwe blogs
Eens in de twee weken komt er een nieuw verhaal over het leven en overleven met onze drieling. Met een lach, een traan en de nodige humor.
Geef een reactie